عصر مسجدسلیمان // مریم احمدی منش مشاور، روانشناس و مربی بهبود فردی و خانواده و عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران در گفتگو با خبرنگار ما در خصوص حفظ رابطه عاطفی سالم و پایدار به چند نکته اشاره نمود:

بعد از انتخاب شریک مناسبی برای رابطه عاطفی، نامزدی و ازدواج، تازه داستان شروع می شود، در واقع «دلداری» بیشتر از «دلبری» به مهارت و آموزش نیاز دارد.

با توجه به اینکه در چه شکل و مرحله ای از رابطه هستیم باورهای غیرمنطقی ما می تواند رابطه سالم ما را به رابطه ای ناسالم و آسیب‌رسان تبدیل کند.

به طور مثال به چند باور اشتباه در روابط که می‌تواند باعث بروز تعارضات شود اشاره می کنم:

باور غلط: اگر او مرا واقعا دوست دارد باید بتواند افکار مرا بخواند و خودش بفهمد من چه دوست دارم و چه دوست ندارم!
باور صحیح جایگزین: هیچ فردی با مهارت جادویی ذهن خوانی وجود ندارد، باید انتظارات و خواسته های خود را شفاف و محترمانه مطرح کنم.

باور غلط: او باید یک انسان کامل و ایده آل باشد، اگر اشتباه کند یعنی آدم بدی است!
باور صحیح جایگزین: هیچ آدم کامل و بدون نقصی وجود ندارد و همه ما گاه اشتباه می کنیم، اگر او اشتباه کرد، فقط آن رفتار را اشتباه بدانم و کل شخصیت او را زیر سوال نبرم.(البته با احتیاط در بررسی نوع اشتباه)

باور غلط: اگر ما یکدیگر را دوست داریم نباید با هم بحث و اختلاف نظر داشته باشیم و باید کاملاً باهم تفاهم داشته باشیم!
باور صحیح جایگزین: هر دو نفر در دنیا باهم تفاوت دارند و وجود تفاوت اتفاق بدی نیست، بحث و گفت و شنود آگاهانه و درک تفاوت ها همواره لازم و کارگشاست.

باور غلط: او مسئول شادمان کردن و برآورده کردن تمام خواسته های من است و باید بتواند تمام دردها و غصه های مرا التیام ببخشد!
باور صحیح جایگزین: هردوی ما مسئول بهبود، رشد و برآورده کردن انتظارات یکدیگر هستیم، البته اگر من درد یا اختلال عمیقی دارم ابتدا باید آن را درمان کنم و بعد وارد رابطه شوم، هیچ فرد دیگری جز خود من مسئول درمان کمبودها و معضلات شخصیتی من نیست، مسئول اصلی حال من، خود من هستم.

باور غلط: اگر ما یکدیگر را دوست داریم باید به همدیگر کاملاً وابسته باشیم و بدون یکدیگر حالمان بد باشد!
باور صحیح جایگزین: دلبستگی بسیار خوب است، اما وابستگی زندگی را محدود می کند و جلوی کارکرد صحیح نقش های فردی، شغلی، خانوادگی و… ما را می گیرد و نمی‌گذارد به جنبه های مختلف زندگی(به جز رابطه عاطفی) مثل سلامت، معنویت، پیشرفت تحصیلی، شغلی و… برسیم.

باور غلط: اگر ما یکدیگر را دوست داریم باید دائماً کنار هم باشیم!
باور صحیح جایگزین: ضمن وجود علاقه و در دسترس بودن برای یکدیگر، به آزادی شخصی و حریم خصوصی یکدیگر با رعایت مرزبندی‌های معقولانه احترام بگذاریم.

باور غلط: باید تلاش کنم او را تغییر بدهم!
باور صحیح جایگزین: بعد از انتخاب فرد مقابل، قرار نیست تغییر شگرفی در او ایجاد شود، ما تنها روی خود کنترل داریم و می‌توانیم خودمان را تغییر دهیم و نه دیگری را، گاه تلاش غیر منطقی برای تغییر دیگری نتیجه ای جز سرخوردگی و تلخ کردن زندگی ندارد.

باور غلط: باید مرتب قهر، بی اعتنایی، پرخاش و داد و بیداد کنم یا اصلا مسأله را فراموش کنم، بلکه رابطه ما درست شود!
باور صحیح جایگزین: اجتناب، سرزنشگری و انکار به بهبود رابطه کمکی نمی کند، باید با گفتگوی بالغانه و روشهای صحیح حل تعارض با مسائل خود برخورد کنیم.

باور غلط: باید با کنترل گری و چک کردن وسواس گونه فرد مقابلم باعث افزایش کیفیت رابطه ام شوم!
باور صحیح جایگزین: همواره سعی در شناخت ویژگی های فرد مقابل، احترام، مراقبت عاطفی، حمایت، مهرورزی‌ و افزایش مهارتهای فردی و بین فردی باعث افزایش کیفیت رابطه می شود نه کنترل گری.