عصر مسجدسلیمان // ایل بختیاری،به مثابه یک اجتماع عظیم انسانی در گستره ایران عزیز،و در میان ساختار اجتماعی خود دارای طبقات و تقسیم بندی به اجزایی می باشد.که بصورت یک هرم از بالا تا پایین ترین سطح جمعیتی ، دارای نام گذاری بوده است.(ایل،چهارلنگ وهفت لنگ،باب،طایفه،تش،تیره،کر و بو ،مال ،حونه) صرف نظر از اینکه این امر موئد و نشان دهندهء نظام مند بودن این قوم کهنسال می باشد،اما متاسفانه این مسئله،در طول تاریخ، بنا به دلایلی که خود جای تحلیل و تامل بسیار دارد ، همواره عاملی برای برتری جویی و رقابت های درون ایلی شده است؛ به گونه ای که در یک نگاه کلان و آسیب شناسانه،موجب عدم پیشرفت و شکوفایی شایستهء آن از گذشته تا کنون شده است.

اما با گذر زمان و بروز شیوه های نوین و مردم سالارانه در انتخاب مدیران و تاکید بر امر انتخابات مردم محور،این تقسیم بندی، در هیئتی نوین جلوه گر شده است.به دیگر بیان در عدم اقبال عموم جامعه به مسئله تحزب و حزب گرایی،طوایف در شمایلی بدیع و نامتعارف به مثابه یک تشکل و حزب تغییر رویکرد داده و در رقابت با سایرین سعی در معرفی فرد مد نظر خود و جلوس آن به صندلی سبز نمایندگی مجلس دارند.در این بین غالبا از فرد برخواسته از طایفه خود حمایت نموده و به پدیده طایفه گرایی دامن می زنند و چنانچه شخصی در درون طایفه ،دارای شرایط خاص برای حضور در گود انتخابات نداشته باشند ،سعی در بیعت با کاندیدایی که به خواسته ها و امیال آنان نزدیکتر است خواهند داشت.به نظر می رسد در هر دو صورت، برآیند این قبیل انتخابات هرگز به سود شهر نخواهد بود.چرا که فرد پیروز شده در این سیاق از انتخابات ،نمیتواند خود را منتخب یک شهر بداند؛ و عمده آرای ماخوذهء ایشان،با سازوکارهای شایسته محور ،مغایر بوده و فرد به جای گزینش اصلح و درنظر گرفتن مصالح عموم ، مصالح فردی و گروهی(طایفه ای) را ملاک قرار می دهد.در این گونه از انتخابات ،مسائل عاطفی و خویشاوندی جای عقلانیت و خردجمعی را خواهد گرفت و نتیجه قهری آن، تهی و محدود شدن دایره انتخاب و گزینش مردم و همچنین خالی شدن عرصه از نیروهای نخبه،متخصص و متعهد و امتحان پس داده خواهد شد.از سوی دیگر فرد منتخب این چنین سازوکاری،آنچنان در قید و بند مناسبات طایفه ای قرار خواهد گرفت که از انجام وظایف نمایندگی و تلاش برای اعتلای همه جانبه حوزه انتخاباتی خود غافل می شود.مراجعان آن بیشتر از طایفه خود خواهند بود.غالب حلقهء مشاوران خود را از میان طایفه خود انتخاب کرده و در نتیجه تصمیمات اتخاذ شده توسط آن از پختگی و متانت کامل برخوردار نخواهد بود.پی آمد این شیوه نامناسب،فاصله گرفتن غالب مردم از نهاد نمایندگی مجلس خواهد شد.سوگوارانه باید گفت،برخی از کاندیداهای محترم نیز که تحقق اهداف خود را در گرو ترویج بیشتر این شیوه از انتخاب می دانند،مشوق و مروج این رفتارجمعی می گردند.اینگونه است که  شهر تا بدین حد نزار و رنجور در میان بلایای طبیعی و بی مهری های مدیریتی و تبعیض های منطقه ای تنها مانده است.وقت آن رسیده تا تمام آنانکه دل در گرو پیشرفت و ارتقا این شهر و مردم شریفش دارند،قاطعانه مروج گونه ای دیگر از انتخاب و اصلاح نگرش های ناصحیح در این امر خطیر باشند.

یادداشتی از محمد باقری