عصر مسجدسلیمان // بنام خالق خلق

“کار مطبوعات وخبرنگاری به خاطر همین تاثیری که بر ذهن و برتبع آن عمل و رفتار یک مجموعه ای از مردم دارد نمیتواند به عنوان یک شغل شخصی وشغل کاسبانه مطرح شود”

از بیانات مقام معظم رهبری

گویند ۱۷ مرداد روز خبرنگار است

قافله مرگ به نسل ما رسیده و به تعبیری دیگر گرچه مرگ سن وسالی نمی شناسد و بسان مهمان ناخوانده بدون دق الباب وارد گردیده ولی به وضوح می بینیم آشنایان دور و نزدیک هرکدام مثل درختی تنومند که با تبر طوفان به تنه اش زده اند درست بیخ گوشمان باصدای مهیب ، گرومبی به زمین می افتند و نقاب درچهره خاک کشیده و گرچه شاید ترس وهراسی از مردن بدل راه نداده ولی هر بار پشتمان از صدای پای مرگ میلرزد و مرگ حق است ولی چه خوب که باید باعزت رفت نه با ذلت…

خوزستان اولین شهید خبرنگار

در دو دهه گذشته شهادت شهید صارمی به همراه تنی چند از همکاران خبری بعد از عزیمت به افغانستان جهت تحت پوشش قرار دادن نا امنی های افغانستان بدست نیروهای متحجر طالبان اسیر و پس از شکنجه به درجه رفیع شهادت نائل گردید لذا حادثه فوق بر آن گردید که ۱۷ مرداد مصادف با شهادت این عزیزان روزی را بنام پاسداشت از خبرنگاران عنوان نمایند چه بعد از این واقعه هر ساله و در چنین ایامی جهت بزرگداشت روز خبرنگار تنها بمدت چند ساعت و به صورت کمرنگ و نه درخور و شایستگی خبرنگاران برگزار میگردید ولی درک نکته مهم دراینست که اولین خبرنگار شهید اکبر قاسمی پور دانش آموز بوده که عنوان خبرنگار مدرسه را داشته و سپس برادران عبدالرضا و علیرضا معرف، خبرنگار انجمن های اسلامی مدارس بوده که در دهه ۶۰ بر اثر اصابت موشکی دشمن به شهادت رسیدند که جدا از سه شهید در شهرستان مسجدسلیمان میتوان به شهادت غلامرضا رهبر خبرنگار رسانه ملی اشاره نمود که درجبهه های هشت سال دفاع مقدس به شهادت رسید و نیک بدانید که پدر این شهید عبدالحسین رهبر خبرنگار روزنامه اطلاعات درشهرستان آبادان نام برد که وی علاوه بر خبرنگاری روزنامه کارمند ارشد شرکت نفت آبادان بوده ودر زمان کودتای صدام حسین بر علیه حسن البکرو عبدلکریم قاسم وی به کشور عراق رفته وطی مصاحبه ای با آنان نموده که این مصاحبه در زمان خود بازتاب جهانی داشته چه عبدالحسین رهبر با افشای باند وچاپ عکس واسامی آنان به طرز ناجوانمردانه توسط باندهای مافیایی زمان خود به قتل گردید.

با این اوصاف باید به نقش استان خوزستان و ارزش کاری خبرنگاران دراین خطه باید احترام وارزش خاصی قائل بود که امید است خانه مطبوعات در کالبد جدید حیات خویش بتواند نقش خبرنگاران بی ادعای این خطه قهرمان خیز وحماسه آفرین به نحو احسن به اجرا و انجام رسانده چه انتظارمان از اعضای خانه مطبوعات حفظ واحترام به جایگاه رفیع ومنزلت خبرنگاران بوده وبس و…..

نقش خبرنگاران استانی

درسالهای گذشته باهمه سختی ها کج رفتاریها، بی مهریها وناملایمتهایش سوختیم و ساختیم و دردهای بسیاری را تحمل نمودیم کمتر لب به شکایت گشودیم که شاید بعضی از مسئولین دلیل آن را عدم آگاهی از کاستی های موجود دانسته ولی باید بر این باور بود که ایندسته از ناکارآمدان بدانند که دلسوزی برای سرزمینی که در دامانش پرورش یافتیم وعشق وعلاقه وافرش ما را به سکوتی تلخ محکوم نموده، چرا که سرزمینی که به آن زرخیز گفته اند و دومین شهر ایران از نظر گردش مالی بعد از پایتخت بوده و اولین استان اقتصادی وتولید واشتغال ونیروی کاری و… برترین بوده چه وجود منابع وذخایر عظیم نفت وگاز ، آب وخاک ، وجود سدهای متعدد وتولید و صدور انرژی ، معادن سنگ ونمک وخاک حاصلخیز و…. همه و همه دست بدست هم داده تا این سرزمین تافته در آفتاب سوزان هنوز به جایگاه رفیع خود نرسیده چه در طول هشت سال دفاع مقدس وداشتن مرز طولانی با کشور عراق این استان بیشترین ضربه های ناشی از موشکباران وبمباران دشمن را تجربه نموده وخیل شهدای به خون خفته گواه روشنی از پایمردی تمام اقشار در حفظ وحراست از سرزمین مقدسی که هر ذره آن گرانبها تر از زر بوده و امروزه خبرنگاران این طلایه داران ندای حق میتوانند باتوجه به پتانسیل های ارزشمند موجود برای دفاع از حقانیت دایه دلسوزی بوده برای دفاع از حقانیت سرزمین مقدسمان که در گوشه از آن یاد وخاطره دلاوریهای رزمندگان نقش بسته ولی از سویی کم توجهی عده ای از مسئولین دست اندرکار تاکنون به نقش ارزنده خبرنگاران متاسفانه نقش بی بدیل ایندسته همچنان درپشت پرده آهنین و به انزوا کشیده شده ونقش خانه مطبوعات که شاید یکی از وظایف اولیه آن شناخت واعتبار نهادن وحمایت و…. از خبرنگاران بوده درسالهای اخیر فقط یک نام بوده و دکوری به نام خانه مطبوعات که درطول سال با اجرای برنامه ای بی رنگ و بو جهت پاسداشت روز خبرنگار وعدم توجه خاص به این روز یک گردهمائی واحتمالآ صرف شامی بی ارزش و… خلاصه میشد .

آیا ارزش یک خبرنگار در طی یکسال از عمر پرارزشش ، باتلاش وجدیت در بدترین شرایط آب وهوای منطقه وجریانات حاشیه ای همین است وبس ؟ و حال که خانه مطبوعات پوست اندازی نموده و در قالبی جدید و متشکل از انسانهای پر انرژی شکل گرفته باید جرقه امید و بارقه روشنی بخشی باشد برای خبرنگاران این خادمین بی ادعای انقلاب اسلامی وخود باور باشند که هستند کسانیکه به وجود ونقش آنان وافق بوده و برایشان جایگاه و پایگاه خاصی را منظور داشته .

نیک میدانیم که در سرزمینی که هر ذره از آب وخاکش تقدس داشته ومتاسفانه از هر گوشه وکنار آن هزاران عیب وایراد ونقیصه میبارد روح پاک مردم نجیب پاک منطقه به دلیل عدم امکانات موجود عبوس و پژمردگی در رفتار وحرکات روزمره آنان بخوبی مشهود بوده وشاید علیرغم تلاش مسئولین امر نیت خیر خادمین مردم هنوز بلاد مقدس زندگی وحیات درحسرت آبادانی سوز دل واشگی برگونه زخمی چرکین بر دل دارند

نگاهی به آمار قربانیان جوهر وقلم

درسال۹۴ تعداد ۵۵ خبرنگار در سراسر جهان درراه انجام وظایف کشته شدند بایک نگاه ساده آماری میتوان گفت این رقم رشدی چشمگیر محسوب میشود چرا که درمقایسه با آمارهای گذشته یعنی درسال ۹۳ هفت نفر و درسال ۹۲ هفده نفر کمتر بوده که اکثر قربانیان درثبت صحنه های جنگ و پر آشوب در اقصی نقاط ناامن وپر آشوب وجنگ زده دنیا قربانی ثبت وقایع وحوادث شدند بااین حال این آمار باز هم شاهد دیگری بر شرایط خشونت باری است که خبرنگاران قربانیان اصلی بوده ودر شرایطی که دریک دهه گذشته حدود ۵۹۷ نفر از خبرنگاران درحین انجام وظایف خطیر بدلیل شغل خطیرشان جان شیرین را در راه انجام وظایف از دست داده اما با نگاهی نزدیکتر به این آمار، بیانگر یک حقیقت نگران کننده است که اکثر قریانیان خبرنگار مستقیمآ مورد اصابت گلوله های آتشین قرار گرفته و به تعبیری علیرغم خطرات درپیش رو آنان قربانیان ثبت وقایع وحوادث درپیش رو جهت انعکاس بوده که دراین راستا میتوان به قتل عمد تعدادی از آنان را رقم زده که افشاکننده وقایع پشت پرده سوداگران باندهای قدرت پشت پرده بوده که با به خطر افتادن منافع خویش اقدام به ترور آنان نموده که این آمار نشان میدهد که هدف قرار دادن عامدانه و آگاهانه خبرنگاران رو به رشد بوده که تعداد۱۴ نفر در حین تهیه گزارشات جنگی و تعداد۹ نفر فقط درسوریه کشته شده اند وشاید تلخ ترین حادثه را میتوان به قتل ۸ کاریکاتوریست در دفتر مجله شارلی ابدو فرانسه بوده و درمقابل این حادثه قتل ۵ خبرنگار در کشور برزیل ، سودان جنوبی ،بنگلادش و۴نفر در مکزیک که به هیچ مورد پوشش رسانه ای قرار نگرفت و در حقیقت دراین کشورها که قتل خبر نگار رخ میدهد تمایلی برای پنهان کردن اصل مساله وجود دارد وهنوز هم با گذشت سالیان متمادی از این حوادث هیچگونه تمایلی از سوی دولت جهت پیگیری نشده وعملا وعلنا بی خیال از این مسائل بوده وتحقیقات ناکافی برای برای یافت عامل تاثیر شدیدی بر آزادی مطبوعات آنهم در مناطقی که دارد این آزادی کمرنگ بوده و شیفور رحمان بابو خبر نگار وبلاگ مستقل بنگلادشی بدلیل انتقادی درباره اعتقادات غیر منطقی وافراطی توسط سه نفر به صورت وحشیانه سلاخی شدند همچنین در کشور برزیل نیز ۵ مورد قتل خبرنگار بدلیل انتشار گزارشات پیرامون فساد سیاستمداران این کشور صورت گرفت وشکنجه و بالیما سانتوس خبرنگار رادیویی برزلی بحدی شکنجه داده شد بود که چشم راستش از حدقه بیرون زده و زبانش بریده شد وخوزه مانزلر هم بعنوان یک وبلاگ نویس بدلیل انتشار مطالب انتقادی توسط عواملی ناشناس طی یک عملیات سرش از بدن جدا گردید…

رتبه کشورها در زمینه بازداشت خبرنگاران

درگزارشات سالیانه کمیته حمایت از خبرنگاران کشورهای چین و مصر سردمدار حبس خبرنگاران بوده که بعد از آنها کشور های آفریقایی اریتره ، اتیوپی وترکیه در رده های بعدی قرار دارند . از ۲۰۰ خبرنگار زندانی درسراسر جهان یک چهارم آن یعنی ۵۰ نفر فقط در چین محبوس بوده که این تعداد درکشور کمونیستی در زمان ریاست جمهوری شی جنیپنگ ۴۷ نفر خبرنگار پشت میله های زندان بوده که میتوان به حبس ۳برادر خبرنگار اشاره نمود که با رادیویی آسیایی آزاد همکاری می نمودند که نحوه برخورد دولت چین با اقلیت مسلمان اویغور را پوشش میدادند .

کشور مصر در زمان حکومت حسنی مبارک درلیست بعدی با زندانی ۲۳ خبرنگار که هیچ کجای دنیا فشار برخبرنگاران به اندازه مصر نبوده است ، کشور اریتره که بعنوان بدترین دستگاه قضایی جهان یاد میشود هیچ یک از خبرنگاران که بر اساس لیست سازمان حمایت از خبرنگاران در اریتره زندانی هستند هرگز جهت دفاعیات از خود که جرمی مرتکب نشده اند دردادگاه حاضر نشده وحکم سنگین غیابی برای آنان صادر گردید وبر اساس گزارشات حمایت از خبرنگاران نگرانی ویژه ای نسبت به کشور ترکیه ابراز شده چه در یکسال گذشته تعداد خبرنگاران زندانی شده در این کشور که عنوان دمکراسی منطقه را بخود القاب نموده ۲برابر شده ودر کشور آفریقایی اتیوپی و در زمان نخست وزیری هایلما ریام بیش از ۱۰ خبرنگار درحبس بوده اند.

درادامه کشورهایی همچون : عربستان سعودی ، آذربایجان ،سوریه ،ویتنام ، بحرین ، بنگلادش ، میانمار یا همان کشور برمه به ترتیب بعنوان کشورهای دارای تعداد بالای خبرنگار زندانی نامبرده شد که با توجه به کودتای نافرجام علیه دولت اردوغان وقتل جمال خاشقچی بار دیگر نام دوکشور عربستان وترکیه درصدر جدول مبارزه با خبرنگاران یاد شده قرار گرفت که بنابر گزارشات کمیته حمایت از خبرنگاران ، خبرنگارانی که توسط گروههایی همچون داعش ونه توسط دولت بازداشت شدند را شامل نمیشود اما برآورد میشود حداقل ۵۰ خبرنگار در خاور میانه وشمال آفریقا مفقود شده اند که احتمال زیاد توسط گروههای شبه نظامی همچون : بوکوحرام و… گروگان گرفته شده اند .

با ذکر این نوشتاربه ۲ نکته مهم واساسی برخورد نموده ، نخست اینکه حرفه خبرنگاری حرفه ای مخاطره آمیز وسخت و شغلی زیان آور وخطرناک و جزو مشاغل سخت عنوان گردیده ومسئله دوم درحالیکه درکشورهایی همچون : عراق ،پاکستان ، افغانستان ، سوریه و… جنگ و ناآرامی وجود داشته و در کشور هایی همچون: ارمنستان ، تاجیکستان ، مصر ، فرانسه ، آلمان   بلژیک ، آمریکا و…. ترور و آدمکشی و گروگانگیری وخرابکاری و… رواج پیدا نموده ، امروزه در کشورمان بعنوان امن ترین بازه زمانی برای خبرنگاران بوده، خبرنگاران حاضر در دنیای پر آشوب جنگ و ناامنی که گلوله های گرم وآتشین رد وبدل میشود تنها اسلحه دفاعیه این دسته از سربازان خط مقدم قلم و دوربین بوده وگلوله اسلحه آنان جوهر قلم بوده که با اثر ترکش که همانا بیان وانعکاس واقعیتها بوده جهان را از خواب غفلت بیدار مینماید.

بهروز صالحی خبرنگار و سرپرست روزنامه سیاست روز در استان خوزستان