عصر مسجدسلیمان// طراحان و متولیان فرهنگی طی چند دهه گذشته در برجسته کردن موضوعات تاریخی و هویتی مسجدسلیمان ضعیف عمل نموده اند و باید گفت این شهرستان از نبود المان و نماد هویت بخش رنج می برد.

نمادها و المان های شهری از جمله بناهای مهم در شهر به شمار می آیند که از خود شهر نیز مهمتر جلوه می نمایند. وقتی اسم یک شهر به گوش مان می خورد، ناخودآگاه تصویری از آن در ذهنمان مجسم می شود که  نقطه برجسته و مهم آن شهر است، این نقطه همان المان هویتی و فرهنگی آن شهر می باشد.

نماد و المان بیانگر عصاره، هویت و شخصیت شهر در یک ساختار نمایان می باشند. طراحان و مسئولین شهرستان مسجدسلیمان بسیار سعی کرده اند تا هویت تاریخی این شهر را به نمایش بگذارند که متاسفانه در تحقق این امر تاکنون موفق نشده اند.

تعداد نمادها در یک شهر از تنوع و غنای فرهنگی آن خبر می دهد و آراستگی میادین شهرها و مکانهای تاریخی، با آداب و رسوم و فرهنگ آن رابطه متقابل دارد.

همه کشورها بسته به نوع حکومت، فرهنگ و سابقه تمدنی خود به نمادسازی پرداخته و یا به نمادهای پیشینیان خود پایبند مانده اند. وقتی سخن از “تهران” می شود میدان آزادی برای کسی که چندین بار به تهران رفته و حتی اگر نرفته باشد در ذهنش مجسم می شود.

حال اگر سخن از مسجدسلیمان پایتخت بختیاری های سراسر کشور شود چه چیزی در ذهن من شهروند مجسم می شود؟!متاسفانه المان و نمادی از فرهنگ و تاریخ مسجدسلیمان به چشم نمی خورد و نیاز است که متولیان فرهنگی در این خصوص بیشتر فعالیت نمایند.
طراحان در برجسته کردن موضوعات تاریخی و هویتی مسجدسلیمان بسیار ضعیف کار کرده اند و باید گفت که شهرستان مسجدسلیمان از نبود المان و نماد هویت بخش رنج می برد.

به قلم : ساسان زکی پور فعال اجتماعی مسجدسلیمان