عصر مسجدسلیمان // با بررسی تحولات و تحرکات منطقه‌ای در خاورمیانه و آسیا دو پیش فرض قابل تأمل است یکی اگر برقراری روابط ایران و عربستان و کشورهای منطقه خلیج فارس با میانجی‌گری چین را نتیجه نقش کاریزماتیک جناب شی جین پینگ بدانیم که دنباله سیاست راهبردی، اقتصادی و جهان شمول چین است.

آنگاه می‌توانیم بگوییم ایران در این میان تا حدودی موفق بوده است و شاید اتخاذ این سیاست معادلات را برهم زند و از نظر ژئو استراتژیک مبادلات ایران با کشورهای منطقه بالا برود و تحریم ها را کم اثر کند و با تفویض اختیار به سیاستمداران کهنه کار و تکنوکرات با تعامل جایگاه ایران را در منطقه و جهان ارتقاء دهد و شرایط داخل را سامان بخشد و گرنه اوضاع داخلی و نارامی هایی که به نظر می‌رسد.

خواهان تغییر پارادایم‌های موجود می‌باشند یک آرامش قبل از طوفان باشد، ممکن است اگر زبانه کشد کنترل آن دشوار باشد و به نظر نمی‌رسد غائله خوابیده باشد زیرا اعتماد مردم به مسئولان نظام به پایین‌ترین سطح خود در چهار دهه گذشته رسیده است.

ارزش پول ایران به پایین ترین حد در تاریخ معاصر، تورم افسار گسیخته، جایگاه بین المللی ازدست رفته، بیکاری جوانان که تبدیل به معضل و مشکل حاد شده، آمار خودکشی چشمگیر و… که آقایان باید بپذیرند و اصلاحات جدی انجام دهند واگر نمی‌توانند مسئولیت را به اهلش واگذارند.

پیش فرض دوم: اگر این موضوع را عقب نشینی آگاهانه آمریکا و هم پیمانانش بدانیم که به دلیل این باشد که اسرائیل بخواهد با تحریک آذربایجان، ترکیه و ارمنستان در این بازی کریدری برای حمله به ایران باز کند و تأسیسات هسته‌ای و پایگاه‌های موشکی را هدف قرار دهد موضوع کمی پیچیده‌تر می‌شود زیرا در صورت بروز چنین اتفاقی ایران می‌بایست به پایگاه‌ها و منافع آمریکا و اسرائیل در منطقه یعنی عربستان، امارات، کویت و… حمله کند اما با برقراری روابط دیپلماتیک با این کشورها و انعقاد قراردادهای مهم چین و عربستان و کدخدایی چین در این ماجرا بین ایران و آل سعود، عملا دست ایران برای حمله بسته می‌شود و پیچیدگی موضوع واضح‌تر می‌شود.

بنابراین باید کمی واقع بین بود و نباید کشور را وارد جنگی ویرانگر نمود چرا که این مردم با مردم انقلابی سال ۵۹ کاملاً متفاوت هستند ما در حال حاضر با دو بخش از مردم مواجه هستیم یکی بچه‌های بسیجی، انقلابی و سنتی ودیگری بچه‌هایی با خواسته‌های پسامدرنیته و نوگرا که خواهان جهان تحولی مبتنی برهوش مصنوعی هستند و از مطالبات آنها رفاه نسبی براساس حقوق برابر می‌باشد.

عربستان با شرایطی نسبتاً برابر در حال ساخت یک شهر تمام رباتیک بر اساس هوش مصنوعی است. امارات در حال برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری برای شهری با خودرانهایی برپایه هوش مصنوعی می‌باشد به نظر می‌رسد در چند سال آینده بسیاری از مشاغل بخاطر تکنولوژی های جدید از بین خواهد رفت مانند: پست چی؛ که این مهم توسط پهباد‌های کوچک و هدایت شونده صورت می‌گیرد راننده تاکسی نخواهیم داشت خودروها با هوش مصنوعی و بدون راننده خواهد بود.

پمپ بنزین نخواهیم شد زیرا وسایل نقلیه هیبریدی خواهد شد و بسیاری از کارمندان بیکار خواهند شد زیرا شما به عنوان یک شهروند با یک تلفن همراه بیشتر نیازهای خود را برآورده خواهی کرد تردد ها بسیار کم خواهد شد.

در ایران فردا جامعه مدنی هژمونی موجود را نمی‌پذیرد و اوتوریته‌ای که در گذشته وجو داشته جایگاهی نخواهد داشت در ایران فردا نسل جوان تلاش می‌کند با شناخت آرکی‌تایپ‌ها در توسعه فردی و سازمانی بکوشد تا در جایگاه واقعی خودش قرار بگیرد بنابراین باید با یک آنتولوژی دقیق شیوه های مناسب‌تری برای برخورد با جامعه ایران فردا داشت.

اگر بخواهیم نقد منصفانه‌ای بر دولت کنونی داشته باشیم باید بگوییم بیشتر دستاوردهای تکنوکرات‌های ایران، اعم از جامعه مدنی، احزاب سیاسی، رسانه‌های جدید، توسعه صنعتی و بهبود روابط خارجی، برجام و فضای مجازی را تعطیل نمود پس می‌طلبد که دولت مردان ما اصلاحات جدی متناسب با شرایط کنونی جامعه انجام دهند.

به قلم : دکتر ایمان آقاملاپور

رئیس شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی خوزستان